Koronka koniakowska to technika ręcznego szydełkowania serwet z nici (kordonka). Ten rodzaj koronki ma charakter unikatowy, powstaje od ponad 100 lat tylko w Koniakowie oraz Jaworzynce i Istebnej, wsiach położonych w Beskidzie Śląskim. Zasłynęła na cały świat, a ostatnio wpisana została na krajową listę niematerialnego dziedzictwa kulturowego.

Koniakowskie rękodzieło wyróżnia się mnogością motywów roślinnych i sposobem ich komponowania. Do tworzenia przepięknych koronek potrzebne są: bawełniana nić, szydełko, nożyce, dobre światło, a przede wszystkim – kreatywność koronczarek. Na bieżąco wymyślają one wzory, z których każdy element robiony jest osobno, po czym łączy się je w całość. Nie ma żadnego gotowego schematu ani szablonu, którego należałoby się trzymać, za to otwiera się nieograniczone pole wyobraźni.

Jedną z najznakomitszych koronczarek była Maria Gwarek. W 1962 r. powstała izba poświęcona jej pamięci, prowadzona przez synową Zuzannę Gwarek, a obecnie Urszulę Rybkę, wnuczkę mistrzyni. Wystawa obejmuje wiele interesujących eksponatów, przede wszystkim czepce, serwety różnych wielkości, z których każda ma niepowtarzalny wzór i kształt, obszycia chust, kołnierzyki, dodatki do bielizny pościelowej itd. Są tu i najstarsze, misterne wzory, i współczesne wyroby. Najcenniejszym eksponatem jest niedokończona serweta z 1962 r., wykonywana dla brytyjskiej królowej Elżbiety II z bardzo cienkiego i trudnego w pracy jedwabiu chirurgicznego, której Maria Gwarek już nie dokończyła.

Muzeum Koronki – Izba pamięci Marii Gwarek
43-474 Koniaków 550
tel. (+48) 33 855 64 23